"Kalean dagoen auto zahar abandonatu batean sartu gara jolastera. Pellok eta beste mutilek esan dute indioetara jolastuko garela eta auto zahar hura dilijentzia bat izango zela. Neskak dilijentzian sartzeko eta beraiek atakatuko gintuztela...
—Eta gero zer?
—Zuek indioak ikusi eta desmaiatu egin behar duzue.
Eta guk horrela egin dugu. Gero, nik esan dut alderantziz egiteko, eta Pellok esan du ezetz. Beraiek
ez zirela desmaiatzen. Eta neskak haserretu gara indioena egin nahi genuelako eta beraiei tokatzen zitzaielako dilijentziakoak izatea.
Azkenean onartu dute, baina autoa inguratu dugunean, ateak zabaldu eta tiroka hasi dira. Inor ez da desmaiatu, eta gu berriro haserretu gara. Mutilekin ez dago jolasterik."
Sinpletasunez mozorratutako ipuina. Mariasun Landak minimalismoa bilatzen du testu honekin, ohiko izan daiteken egoera, errebindikazioa alde batera utzi gabe, eta beti ere poetikotasuna presente izanik. Jolasteko gogoa zartzen zaigu...
Ai gure Iholdi!!
ResponderEliminar